Als we ergens goed in zijn in Nederland, dan is het polderen. We zijn zelfs zo goed in het droogleggen van nattigheid, dat het een nationale manier van overleggen is geworden. Oeverloos praten en compromissen sluiten. Maar dan moet je wel met elkaar aan tafel zitten. 

Op Terschelling trokken we rond met ons Polderstation: een bouwkeet annex zelfonderhoudend onderzoekstation. Hierin gingen we het gesprek aan over de toekomst van het polderlandschap.

Zo ontdekten lokale boeren, vogelliefhebbers en gebiedsbeheerders iets dat net zo prachtig is als hun landschap. Hun gedachtengoed had namelijk veel meer overeen dan ze van tevoren dachten.

Verhalen vlogen door de lucht en verschillen verdwenen onder tafel. Lang leve het polderende bakje koffie.